ارتباط سطوح سرمی مالون دی آلدهید و LDL اکسیده با وسعت بیماری عروق کرونر قلبی

مقدمه: بیماری عروق کرونر [((CAD Coronary artery disease] در اثر آترواسکلروزیس به وجود می‌آید. مطالعات نشان می‌دهند فاکتورهای متعددی در ارتباط تنگاتنگ با ایجاد و پیشرفت CAD وجود دارند که شامل پراکسیداسیون لیپیدها، التهاب و هموستاز می‌باشند. مطالعه حاضر، بررسی سطوح سرمی LDL اکسیده ( OX-LDL ) و مالون‌دی‌آلدئید (MDA) در افراد مبتلا به بیماری عروق کرونر و ارتباط این دو فاکتور با وسعت بیماری CAD انجام شده است. روش کار: در این مطالعه مقطعی- مقایسه ای 180 نفر، 160 نفر گروه بیمار و 20 نفر به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شدند. بیماران بر اساس نتایج آنژیوگرافی به چهار دسته شامل40 نفر با آنژیوگرافی طبیعی و بدون گرفتگی رگ (NVD)، 40 نفر با گرفتگی یک رگ (1VD)، 40 نفر با گرفتگی دو رگ (2VD) و 40 نفر با گرفتگی سه رگ (3VD) تقسیم شدند. سطوح سرمی LDL اکسیده با روش الایزا (ELISA) و غلظت MDA با روش اسپکتروفتومتریک و بر اساس واکنش تیوباربیتوریک اسید اندازه‌گیری شده و داده‌ها با آزمونهای آماری ضریب همبستگی اسپیرمن، آزمون t و تحلیل واریانس یکطرفه بررسی شدند. یافته‌ها: سطوح سرمی LDL اکسیده و مالون دی آلدئید در گروه بیمار در مقایسه با گروه شاهد ، دارای افزایش معنی‌دار بود (05/0> p). سطح سرمی LDL اکسیده در گروه 2VD در مقایسه با گروه NVD و گروه شاهد و همچنین گروه 3VD بطور معنی‌داری از گروه 1VD بالاتر بود (05/0> p). سطح سرمی مالون دی آلدئید در گروه 2VD نسبت به گروه NVD و همچنین در گروه 3VD بطور معنی‌داری از گروه 1VD بالاتر بود (05/0> p). نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌ها اندازه‌گیری سطوح سرمی LDL اکسیده و مالون دی آلدئید می‌توانند مارکرهای مناسبی در ارزیابی CAD باشند. بطوریکه سطح سرمی این پارامتر‌ها در مبتلایان به بیماری عروق کرونر افزایش معنی‌داری در مقایسه با گروه شاهد داشته و با وسعت بیماری نیز در ارتباط می‌باشند.